ارتباط والدین با سایر اولیای مدرسه و مدیران و مسئولان و آگاهی آنها از وضعیت تحصیلی فرزند خود به دانش‌آموز اطمینان خاصی می‌دهد. همچنین این ارتباط باعث شناسایی بهتر نقاط قوت و فرصت‌های بهبود درسی او می‌شود و بر همین اساس یاری رساندن به او معنای بهتری پیدا می‌کند. این ارتباط نشان می‌دهد موفقیت دانش‌آموز چقدر برای والدین اهمیت دارد و این موضوع برای دانش‌آموز ایجاد تعهد می‌کند.
عوامل بسیاری در برقراری ارتباط مناسب بین فرزندان و والدین، والدین و اولیای مدرسه و به طور کلی هماهنگی و ارتباط بین خانه و مدرسه دخیل هستند. دلیل اصلی برقراری این ارتباط مناسب بین افراد خانواده و خانواده و اولیای مدرسه، آموزش و پرورش صحیح فرزند و درنهایت موفقیت تحصیلی اوست. پروفسور جویس استین از دانشگاه جان هاپکینز به نکاتی در این زمینه اشاره می‌کند:
تربیت فرزند
والدین باید با مطالعه، مشورت با والدین موفق و… به بهترین شیوه‌های آموزش و پرورش کودک مسلط شوند.
حضور در مقاطع مختلف تحصیلی برای دانش‌آموز، با تحولاتی همراه است که باید این تحولات را با حمایت والدین بپذیرد و رفتار مناسبی در برخورد با این تحولات داشته باشد؛ بنابراین خانواده باید همپای تغییر و تحولات با او حرکت کنند.
والدین موفق همواره درباره‌ی وضعیت تحصیلی و دیگر مسائل مرتبط با فرزندشان به درستی می‌اندیشند و تصمیم‌گیری می‌کنند. این والدین به والدین پیشگام یا رهبر معروف هستند.
گفتگو و برقراری ارتباط
والدین موظف هستند ارتباطی مناسب بین فرزندشان و مدرسه برقرار کنند که این هماهنگی و ارتباط بی تردید اثرات مثبتی بر وضعیت رفتاری و تحصیلی فرزند خواهد داشت. آنها باید همواره در جلسه‌های مدرسه حضور پیدا کنند و نیازهای فرزندشان را هنگام حضور در جلسه‌ها با مدیر، آموزگار یا مشاور در میان بگذارند.
علاوه بر آن بر اساس یک جدول زمانی مشخص و جدا از دعوت مدرسه برای جلسه، به مدرسه‌ی فرزندشان مراجعه کنند و از وضعیت تحصیلی فرزندشان مطلع شوند.
متعهد بودن
تعهد والدین در قبال فرزند، تعهدی است که تنها محدود به صرف هزینه برای او نمی‌شود. این تعهد باید با حضور مؤثر و مستمر والدین در عرصه‌های مختلف زندگی فرزند به ویژه در زندگی اجتماعی و تحصیلی او مشاهده شود.
از این رو والدین باید به هر نحو ممکن در فعالیت‌ها و برنامه‌های مدرسه‌ی فرزندشان مشارکت کرده و در صورت موافقت اولیای مدرسه در برنامه‌های فوق برنامه نیز، حتی اگر در حد همفکری و برنامه‌ریزی باشد، همکاری کنند.
آنها باید به تعهد خود به عنوان والدین پایبند باشند و هیچ گاه به بهانه‌ی کار و گرفتاری، از مسئولیت پدر و مادر بودن شانه خالی نکنند. رفتار متعهدانه‌ی والدین، درسی عملی برای فرزند است.
تکمیل آموزش‌ها در منزل
والدین باید بتوانند با فرزندشان در انجام تکالیف مدرسه همراهی کنند. کسب اطلاعات کامل درباره‌ی مباحث درسی، سیاست‌گذاریهای آموزگار و اولیای مدرسه در آموزش و پرورش و… گامی مؤثر برای تکمیل آموخته‌های مدرسه است.
تصمیم‌گیری
والدین موفق همواره درباره‌ی وضعیت تحصیلی و دیگر مسائل مرتبط با فرزندشان به درستی می‌اندیشند و تصمیم‌گیری می‌کنند. این والدین به والدین پیشگام یا رهبر معروف هستند.
اگرچه نباید تصمیم‌گیری والدین جنبه‌ی تحمیل و اجبار به خود بگیرد، باید به عنوان کلیدی برای حل مشکلات فرزند مطرح باشد. قاطعیت در تصمیم‌گیری نکته‌ی مهمی است که والدین باید به آن توجه کنند.
همکاری و مشارکت
شناسایی نیازها و امکانات آموزشی مدرسه می‌تواند والدین را برای مشارکت و حضور بیشتر یاری دهد. آگاهی از وضعیت مدرسه، چه از جهت نیازهای آموزشی و چه از جهت نیازهای دیگر چون بهداشت مدرسه، برنامه‌های فوق برنامه و…، برای والدین ضروری است. البته اولیای مدرسه هم باید از وضعیت اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی همه‌ی دانش‌آموزان آگاه باشند تا این مشارکت شکل مناسب‌تری به خود بگیرد.
در نهایت دانش‌آموزان برای رشد و موفقیت تحصیلی خود نیازمند مشارکت واقعی والدین و اولیای مدرسه هستند که این موضوع در مطالعه‌ی مصاحبه‌هایی که با والدین دانش‌آموزان برتر انجام و منتشر شده است به خوبی مشهود و نمایان است.
امام صادق علیه السلام :
یَقولُ إِبلیسُ لِجُنودِهِ: أَلقوا بَینَهُمُ الحَسَدَ وَالبَغىَ، فَإِنَّهُما یَعدِ لانِ عِندَ اللّه الشِّرکَ؛
شیطان به سپاهیانش مى گوید: میان مردم حسد و تجاوزگرى بیاندازید چون این دو، نزد خدا برابر با شرک است.
آن چیست که گردن دارد اما سرندارد. دست دارد اما پای ندارد؟